Precies 3 jaar geleden belde ik Joris en zei: ‘Ik ga iets anders doen’. Dat was nadat ik één van mijn laatste gesprekken met mijn loopbaancoach had gehad. En wat ben ik blij dat Fenneke op m’n pad is gekomen, want ik denk niet dat ik anders de beslissing had durven nemen. Een beslissing waar ik nog steeds geen seconde spijt van heb gehad. Oh, en misschien waren mijn exacte woorden aan Joris wat minder genuanceerd maar herinner ik het me gewoon verkeerd.
We zijn nu drie jaar verder, met een zelfstudie in een totaal andere richting dan mijn TU/e studie. Ook nog een eigen bedrijf en een kind erbij, laten we de hond en twee konijnen niet vergeten, en helaas een virus in de wereld. Dit had ik drie jaar geleden allemaal nooit kunnen bedenken. Met trots wil ik jullie dan ook vertellen dat ik nu officieel op de helft ben van mijn studie! Twee studiejaren zitten erop. Ik heb officieel 120 studiepunten op zak, dus nog 120 te gaan. Die zijn voor de komende drie jaar. En iets minder onvoorspelbaarheid in die jaren is wat mij betreft ook prima.
Bovenstaande klinkt allemaal heel positief en enthousiast, maar het is lang niet altijd leuk of gemakkelijk. Afgelopen kerst was ik dicht bij het moment om te stoppen met mijn studie. Hoe kon ik een studie nou combineren met een kind en het opzetten van een bedrijf? En als we niet kunnen verhuizen, dan wil ik wel verbouwen. Ben ik wel goed bij mijn hoofd om alles tegelijk te doen? Die zelfstudie, met altijd een paar vakken per jaar die je minder liggen en enkele beoordelingen die tegenvallen, kon ik missen als kiespijn. Op dat moment ten minste, want kijkend naar de toekomst heb ik dat papiertje nodig. Pas dan kan ik echt full speed door met mijn bedrijf: strategische communicatieplannen opzetten en uitvoeren in de vorm van bijvoorbeeld flyers en digitale nieuwsbrieven. Ik geniet met volle teugen van mijn opdracht bij Philips Pensioenfonds Hypotheken, alleen heb ik geen tijd voor andere grote opdrachten op het moment. Sterker nog, het is goed de prioriteiten komende tijd bij mijn studie en thuis te leggen en het werken ernaast te beperken. Maar zeker niet te stoppen, want het is veel te leuk om in de praktijk bezig te zijn! Aarzel dus niet om me te vragen als jullie nog een klusje kennen of hebben.
Eigenlijk is dit het perfecte moment om even op te laden. Een vakantie te pakken en met frisse moed aan de tweede helft van mijn studie te beginnen. Gezien de situatie (iets met een virus…) ga ik toch maar gewoon door met mijn studie en tel ik af tot de dag dat we weer mogen gaan. Tellen jullie mee? Nog 146 dagen tot de Grand Prix van België. Misschien tegen beter weten in, maar anders hebben we altijd het tweede afscheid van Alonso nog. Ook geen straf om eind volgend jaar naar het warme Abu Dhabi te gaan. En dit keer hebben we een levend excuus om ‘Warner Bros World’ te bezoeken. Isabel. Om het verhaal maar mee af te sluiten: mijn grootste trots van allemaal!
Groetjes, Suzan