Toewijding wordt beloond

Traditioneel gezien is het einde van het jaar het moment om even terug te kijken. Voor mij valt het einde van 2022 samen met het einde van mijn stage en er kwam ook nog een afscheidsborrel van de Dierenbescherming op m’n pad. Ik kan dus haast niet anders dan me aansluiten bij de traditie en jullie weer op de hoogte brengen van mijn afgelopen jaar. 

Laten we beginnen met het meest aanwezige afgelopen jaar. Heel veel leuke en lieve momenten verder met Isabel, moet ik toch iets kwijt. Met deze leeftijd blijft er in een week echt weinig tijd voor mezelf over, waarin ik bij voorkeur niet moe ben. Dat was wel even slikken. Daarnaast is een peuterpuber gewoon een spiegel van jezelf. Geduld, dat hebben we overduidelijk allebei niet. Standvastig zijn, dat hebben we dan weer wel allebei. En hoe vaak kan de kinderopvang in een jaar sluiten vanwege personeelstekort? Vaak! Dus misschien is het wel zo eerlijk om te melden dat ik afgelopen jaar niet helemaal alleen mijn studiepunten heb verzameld. Thanks mam, voor het bijspringen op de meest onverwachte momenten! En hetzelfde geldt natuurlijk voor Joris, ‘we’re in this together’. 

Dan het meest belangrijke afgelopen jaar. Dat kan niemand anders zijn dan Lizzy! Het is inmiddels een ware oude dame (met bijbehorende dierenartskosten en mopperbuien), maar haar aanwezigheid maakt echt alles goed. Ze is gewoon zo belangrijk voor mij, Joris én Isabel. Elke keer als ik haar knuffel, ben ik blij dat zij in het asiel voorbijkwam. Het blijft onvoorstelbaar dat deze hond niet meer is opgehaald. Na de afscheidsborrel (helaas gaat de Dierenbescherming weg uit Eindhoven) besefte ik ook pas hoe leuk ik de jaren als vrijwilliger heb gevonden. Pré-Corona, dat dan wel. Iets belangeloos doen, met dieren én met een leuke club mensen. De chaos op zaterdag zorgde dat ik altijd thuiskwam met verhalen. Ik ben benieuwd wat de toekomst op dat vlak weer brengt, nu zijn de weken wel even gevuld.  

En dan… Ik heb ‘gewoon’ 210 van de 240 studiepunten verzameld! Niet zonder slag of stoot, maar ze zijn binnen. Dit komt vooral door de zojuist, met lovende woorden van de docent, afgeronde stage bij Philips Pensioenfonds. Afgelopen half jaar zat vol met mooie kansen: van het lezersonderzoek ‘Generaties’ tot het maken van allerlei content. Wat ik het allerleukste vond? Het contact met mensen. Niet alleen met collega’s, ook met deelnemers. Wat zal het volgend jaar stil zijn. Of toch niet? Eerst kijk ik nog even uit naar het moment dat het nieuwe magazine met ‘mijn artikelen’ rond de jaarwisseling op de mat valt. Dan kan ik nog even terugdenken aan de leuke tijd. Dankjewel, collega’s van Philips Pensioenfonds! 

De stage deed me beseffen dat ik een goede keuze heb gemaakt. Al weer 4,5 jaar geleden koos ik voor Communicatie en Multimedia Design. En hoewel ik inmiddels niemand nog een HBO-zelfstudie aanraad, ben ik vastbesloten de opleiding af te gaan ronden. Nog maar 30 studiepunten te gaan. Dat is in theorie nog maar ‘een half jaar’. Al moest het afgelopen jaar soms uit m’n tenen komen – wéér een fictieve app ontwerpen?! – aan de meeste opdrachten heb ik wel plezier beleefd. Ik heb een ‘instructievideo’ gemaakt over hoe Joris koffiezet, zelf een spel bedacht én geprogrammeerd (MUGshot, zie eerdere blog) en ik weet nu alles over contentmarketing inclusief zelfgemaakte podcast met een vriendin. De tijd vloog letterlijk voorbij, zeker omdat ik naast de stage ook nog mijn laatste derdejaars vak heb afgerond. Vermoeiend, maar uiteindelijk toch ook ‘rewarding’.

Studie ging dus even voor. Geen opdrachten met mijn eigen bedrijf, zelfs amper vakantie afgelopen jaar. Dat zijn echter wel de dingen waar ik energie van krijg en die ik volgend jaar zeker weer op de planning heb staan. Ik knipperde één keer met m’n ogen en nu is het kerst. Gelukkig hoort daar steevast ook één woord achter, namelijk vakantie. Dus ik pak nu m’n rust, even opladen, en ga dan weer op avontuur in 2023! Tot ziens allemaal?